Bir gün gölgelerin gücü adına söz alacağım hiç aklıma gelmezdi veya gücü gölgeler adına kullanacağım.
Gölgeler neyi gölgeler bilinmez ama bazı şeyleri gölgeleyemedikleri kesin. Sanıyorum artık kimse gölgelerle ilgilenmiyor çünkü gerçekleri görmek isteğine o kadar alışmışız ki bir gölgeyi sorgulamak bile istemeyiz. Zaten akıp giden zaman-hayat-sorumluluklar üçgeninde o kadar “az” vardır ki bazen kendi gölgemize bile dikkat etmeyiz. Gölgeler aslında yaşamımızın bir yansıması, bağımsız düşünce parçacıklarıdır. Ne hissetmek istiyorsanız onu görürsünüz gölgelerden.
Bu sefer bir şey anlatma çabasında olmayacağım. Size sadece biraz gölgelerden bahsedeceğim, gerçekleri sizi acıtmayacak, incitmeyecek gölgeler. Çevremize daha dikkatli bakmamızı sağlayacak gölgeler.
Basit şekiller karmaşık gölgeler…
Uzun sohbet gölgelerini daha çok severim…samimi ve ince olurlar. O kadar düşüncelidirler ki sivri bir mızrak gibi başka gölgelerin tam içinden geçerler.
Huzuru arayan gölgeler ise tatlıdır. Kolay kolay hiçbir şeye kanmazlar. Mutluluk onlar için iki kümenin kesişmesidir.
Bir de gölgelere hasret gölgeler vardır….asıl onlardır gerçekten özlem duyanlar ama kavuşurlar. Kavuşamayan gölgeler sağanak yağmurda sahibi olmayan şemsiyeler gibidirler…bir amaçları vardır ama sonuca odaklı değildirler.
Peki ya kıvrımsız, saf, geometrik…..tam kusursuz form…gölgesinde dinlenmelik mi yoksa medite biçimde havada uçuşan tozları izlemelik mi ?
Mesela bir de gün ışığını çok sevmeyen gölgeler vardır….böyle sanki varmış yokmuş gibi bir renkte bize gözükürler. Hep bir kararsızlık içindedirler.
Mesela akşamları ortalarda çok gözükmezler, aramızdaki nadir sabahçılardandırlar. Gölgeler bizim yalın halimizdir. Bir “idea” ya sahip olmadıkları gibi kafalarına göre takılırlar. Peşimizden ayrılamazlar tabi ki ama akşama doğru yavaştan kaybolurlar.
Hissedilmeyecek derecede saygılıdırlar, o yüzden gölgeleri sevip arada dikkat etmek gerek.
Metin & Fotoğraflar: Tolga Aksüt